Bonnie St. Claire heeft al goed nagedacht over haar begrafenis. Nee, ze voelt haar einde nog lang niet naderen, maar toch heeft ze wel al een idee hoe het allemaal moet gebeuren als ze er toch niet meer is.
“Je mag mij cremeren. Ik heb geen zin om onder de grond te gaan liggen. Je zal er niet veel van marken, maar dat lijkt me nou helemaal niks. En dan moeten de nabestaanden dat graf ook nog eens bijhouden. En wat denk je van de ruimte die je inneemt? We leven al met zoveel mensen in dit land”, lacht ze in Linda.
Voor Bonnie is het simpel: weg is weg. Er is nog altijd haar muziek om mensen aan de zangeres te doen herinneren.
“Maar ik ben nu al een beetje in de vergetelheid geraakt, dus ik maak me daar geen illusies over. Op den duur verstomt er toch het een en ander.”
